Ыстамбұл

Константинополь, ежелгі Византия, (қазіргі Стамбул)

330 жылы Рим императоры Константин I астанасын Византия қаласына көшіріп, Константинополь деп атады. Император оны өзінің және христиан дінін қабылдағанының және «ескі Римнен» және оның пұтқа табынушылық құдайларынан үзіліс жасауының құрметіне атады. Рим әлемінің түкпір-түкпірінен адамдар осы «Шығыс Римге» ағылып келді, оның бұрын-соңды болмаған байлығы мен даңқы. Мәрмәр мен Қара теңіздің арасындағы мүйіс үстінде, Еуропа мен Азияның дәл шекарасында орналасқан қалада әлемнің әр түкпірінен сауда жолдары өткен. Орта ғасырлар бойы Константинополь дүниежүзілік сауданың ең маңызды орталығы болып қала берді. Мұнда Батыс Еуропа мен ежелгі Қытай, Үндістан мен Ресей, араб елдері мен Скандинавия өркениеттерінің тауарлары мен адамдары кездесті. Қазірдің өзінде XI ғасырда. көпестер бүкіл қала блоктарын қоныстандырды.

Константинопольдың сауда орталығы ретіндегі маңыздылығын 1340 жылы флоренциялық Франческо Пеголотти құрастырған саудагерге арналған нұсқаулықтағы жазбалар дәлелдейді. Пеголотти Константинополь базарлары мен базарларындағы экзотикалық шығыс тауарларының ассортиментін егжей-тегжейлі сипаттайды, мұнда ол Шығысқа, Моңғол империясының аумағы арқылы Қытайға саяхаттағысы келетіндерге кеңес береді. Моңғол үстемдігі құлдырай бастаған кезде де Жібек жолы бойында сауда өркендеп, Қытайға баратын жол қауіпсіз болды, осылайша Константинополь Батыстағы шығыс тауарлары саудасының негізгі орталықтарының бірі болып қала берді.

Во времена правления Сулеймана Великолепного (1520-1566) в Стамбуле было построено много мечетей, мостов и дворцов. Стамбул стал городом исламского искусства и архитектуры, городом изящных минаретов и восточных базаров. Самая известная –это мечеть Сулеймание (1550-1557), символов апогея расцвета османской империи. Османская империя не только присоединила к своему государству громадные территории в Европе, Азии и Африки, но и была ведущим мореплавателем своего времени и держала под своим контролем торговлю Европы с Индией и Китаем. Значение торговой магистрали пролегающей через Стамбул не исчерпывалось торговым обменом, а также способствовало обмену идеями и знаниями, взаимному обогащению языков и культур и ретрансляции технологических достижений. Эти влияния нашли свое отражение в инновациях в османском искусстве керамики, каллиграфии и витражах. Купцы, путешественники, художники и ремесленники как с Востока так и из Запада привносили свой вклад в развитие Стамбула как торгового центра на Великом Шелковом пути.